Ernst biodiversiteitscrisis wordt onderschat

Zo’n twee jaar geleden ging er een schok door ons land. Elkaar opvolgende rapporten confronteerden ons hard met de alarmerende achteruitgang van insecten. Het is niet verwonderlijk dat de Rode lijst van bedreigde vogels in Nederland tegelijkertijd langer werd.

En zo ging de wereldwijde biodiversiteitscrisis niet langer alleen over ontbossing in verre landen, maar ook over de Nederlandse vlinders en vogels.

De eerste reacties stemden hoopvol: politici van bijna alle gezindten en bestuurders van LTO tot aan het bedrijfsleven bepleitten de noodzaak van een nationale aanpak van de biodiversiteit.

Het halverwege vorig jaar verschenen IPBES-rapport over de wereldwijde biodiversiteitscrisis, waaruit bleek dat mogelijk een miljoen planten- en diersoorten de komende decennia uitsterven, deed nog een schepje bovenop dat urgentiegevoel. Een van de oorzaken van de deplorabele toestand waarin de natuur in ons land verkeert is de stikstofdeken die we met zijn allen – landbouw, transport en industrie – over ons land hebben gelegd.

Gesjoemel met stikstofnormen
Je zou denken dat het verbod van de Raad van State op gesjoemel met de stikstofnormen, eerder dit jaar, een welkom steuntje in de rug zou zijn om de biodiversiteitscrisis aan te pakken. Helaas liep het anders. Er worden nu weliswaar maatregelen genomen, ook goede, maar van harte gaat het niet. Het gaat meer van ’het moet maar’. En geluiden dat we wel met wat minder beschermde natuur toe kunnen, klinken intussen luid.

Ten onrechte voelen de boeren zich ‘als schuldig’ in de hoek gezet. Terwijl de samenleving als geheel, politiek, bedrijfsleven en consument, de ongebreidelde intensivering in de landbouw hebben laten gebeuren. Te vaak werd economische groei belangrijker gevonden dan een gezonde leefomgeving met een rijke natuur.

Nu het erop aankomt blijkt het besef van de ernst van de biodiversiteitscrisis plots een stuk minder groot.

Flink investeren in natuurherstel
Wat we nodig hebben is een drastische vermindering van de stikstofuitstoot en een flinke investering in natuurherstel. Daarvoor is een gezamenlijke aanpak, door overheid, boeren en natuurorganisaties, van de landbouw noodzakelijk. Naar een natuurinclusieve landbouw waar weer plek is voor vogels en vlinders en die in balans is met de omgeving. Met zo’n beleid bestrijden we de biodiversiteitscrisis én de stikstofcrisis.